Biografie
Lodewijk Frans Asscher (Amsterdam, 27 september 1974) is een Nederlands politicus. Hij is sinds 26 april 2006 wethouder en tevens locoburgemeester van de gemeente Amsterdam. Asscher is lid van de Partij van de Arbeid.
Studie
Asscher studeerde rechten aan de Universiteit van Amsterdam. In 2002 promoveerde hij op het proefschrift Communicatiegrondrechten. Een onderzoek naar de grondwettelijke bescherming van het recht op vrijheid van meningsuiting en het communicatiegeheim in de informatiesamenleving. Tot 1 januari 2006 was Asscher universitair docent Informatierecht aan de Universiteit van Amsterdam. Vanaf 2006 heeft hij buitengewoon verlof om zich geheel aan zijn politieke loopbaan te kunnen wijden.
Amsterdamse politiek
Asscher kwam na de gemeenteraadsverkiezingen van maart 2002 in de Amsterdamse raad. Naast zijn fractievoorzitterschap hield hij zich bezig met de commissie Algemene Zaken. Bij de gemeenteraadsverkiezingen van 7 maart 2006 behaalde de PvdA in de gemeente Amsterdam onder leiding van lijsttrekker Asscher een grote verkiezingsoverwinning, de partij ging van 15 naar 20 zetels. Op 26 april werd Asscher officieel geïnstalleerd als wethouder van Financiën, Economische Zaken, Onderwijs, Inburgering en Jeugd. In de zomer van 2007 werd hij door lezers van de website van de Amsterdamse VVD gekozen tot meest liberale wethouder van Amsterdam. Medio 2009 kwam hij in opspraak naar aanleiding van een RTL 4 onderzoek waaruit bleek dat hij onterecht declaraties had ingediend. Wethouders ontvangen in Amsterdam een maandelijkse toelage van circa 600 euro waarvan zij onkosten kunnen bekostigen. Wethouder Asscher declareerde onder andere een ansichtkaart van 1,79 euro en babyrompertjes.
Strijd om Schiphol
In 2006, in de nadagen van zijn bewindsperiode, trachtte demissionair minister van Financiën Gerrit Zalm Schiphol te privatiseren. Gezien het belang van Schiphol voor de Amsterdamse economie en de werkgelegenheid was de coalitie van PvdA en GroenLinks, die het college vormde in Amsterdam, tegen privatisering van Schiphol. Het Rijk had 75.8% van de aandelen in Schiphol en Zalm wilde dit terug brengen tot 50%. Met een aandeel van 21.8% beschikte Amsterdam over een vetorecht over de noodzakelijke statutenwijziging. Asscher bood Zalm nog aan om 29% van de aandelen van het rijk over te nemen voor 200 miljoen euro, hetgeen Zalm weigerde. Zalm, toen al 12 jaar minister van Financiën, verkeek zich ernstig op de oppositie die Asscher namens Amsterdam zou opwerpen tegen de privatisering. Op de aandeelhoudersvergadering stemde Asscher dan ook tegen de statutenwijziging. Enkele dagen voor de parlementsverkiezingen van 2006 vernietigde Zalm, het besluit van Amsterdam om op de aandeelhoudersvergadering tegen te stemmen. Hierop stelde Asscher onmiddellijk hoger beroep bij de Raad van State. Het ging hier volgens Asscher om een besluit van Amsterdam als aandeelhouder en niet een bestuursrechtelijke aangelegenheid. De Raad van State heeft over deze principiële kwestie nooit uitspraak hoeven doen omdat Wouter Bos kort na zijn aantreden als Minister van Financiën onder het kabinet Balkenende IV, het vernietigingsbesluit besluit van Zalm introk.
Onderwijs en jongere
Een van de voornaamste verkiezingsthema’s in zijn lijsttrekkercampagne van 2006 was ‘kinderen eerst’. Eenmaal wethouder nam Asscher een aantal ingrijpende maatregelen om de kwaliteit van het Amsterdamse onderwijs en jeugdzorg te verbeteren. Asscher’s initiatief ‘kinderen eerst’ werd door de raad aangenomen. Daarmee werd opvoedingsondersteuning voor ieder die hier behoefte aan had mogelijk gemaakt. Op het gebied van onderwijs voerde Asscher de ‘Basiswoordenlijst Amsterdamse Kleuters’ in. Hiermee werd een nieuwe norm gelegd ten aanzien van het aantal woorden die kleuters moeten kennen aan het einde van groep 2 van het basisonderwijs. In Amsterdam bleken met name Marokkaanse en Turkse kleuters over een te beperkte woordenschat uit de Nederlandse taal te beschikken. De Basiswoordenlijst is een van de initiatieven waarmee Asscher probeert het onderwijs in zijn stad op een hoger niveau te krijgen. Ondanks dat de bevoegdheid voor een aantal maatregelen ontbrak, voerde Asscher deze, waar mogelijk, in samenwerking met de schoolbesturen door. Asscher schrok er echter niet voor terug het bestuur van de As Siddieq, een school voor bijzonder islamitisch onderwijs, de wacht aan te zeggen toen het bestuur in gebreke bleef om de kwaliteit van het onderwijs te verbeteren. De school stond al onder verscherpt toezicht van de Inspectie van het Onderwijs. Amsterdam had hier eerder bij de inspectie op aangedrongen nadat de As Siddieq enkele andere islamitische basisscholen had overgenomen. Na publicaties in het Parool waarin beschreven werd hoe de school integratie van de leerlingen tegenwerkte besloot Asscher de subsidie aan de school op te schorten.
In november 2009 gaf Asscher de resultaten van alle Amsterdamse basisscholen vrij. Dit om ouders in staat te stellen zich beter te informeren over de kwaliteit van de scholen. Bij het vrijgeven van deze gegevens bleek dat veel Amsterdamse scholen niet voldeden aan de kwaliteitseisen. Ook bleek dat Asscher een strengere norm hanteerde dan de Inspectie voor het onderwijs. Volgens Asscher moest elke basisschool een gemiddelde citoscore van 534 halen, niet meer dan 20 % kinderen met een leerachterstand van anderhalf jaar hebben en 25 % van de leerlingen kunnen verwijzen naar HAVO of VWO. Dit werd door het Parool de Asschernorm genoemd. Een aantal schoolbesturen verzetten zich tegen de publicatie en de Asschernorm. Zij beriepen zich op bijzondere omstandigheden zoals de ligging van de school of achtergrond van de leerlingen. Namens een aantal scholen werd de Minister van Onderwijs gevraagd in te grijpen bij het hanteren van de Asschernorm en het publiceren van resultaten. Het ministerie van OCW zag echter geen problemen in het opleggen van hogere ambities.
Operatie Frankenstein
In 2007 gaf Asscher leiding aan de operatie Frankenstein. Doel van de operatie was een betere besteding van de 270 miljoen euro aan subsidies die Amsterdam verstrekte voor welzijnswerk. Asscher was niet tevreden over de geboekte resultaten en de versnippering in het welzijnswerk, waardoor soms wel honderd organisaties langs elkaar werkten. De welzijnsorganisaties die zich richtten op jongeren werden verplicht inzichtelijk te maken welke resultaten zij boekten met de subsidies die zij kregen.
Asscher en de Wallen
In november 2005 bepleitte Asscher in zijn boek Nieuw Amsterdam het op den duur verdwijnen van de Amsterdamse Wallen als prostitutiewijk. Enkele dagen later kwam hij daarop terug en verklaarde hij dat hij niet tegen prostitutie is maar wel tegen vrouwenhandel. Een half jaar nadat Asscher tot wethouder was benoemd bleek dat Amsterdam de plannen van Asscher toch wilde uitvoeren. De Wallen moesten worden opgeschoond en dat hield in: minder prostitutie, geen vrouwenhandel en geen criminaliteit. Asscher is initiatiefnemer waar het gaat om het opschonen van de Wallen. Ook wil Asscher de entree van de stad verbeteren; het Damrak, de Dam en het Rokin worden gesaneerd. Hiervoor heeft de gemeente Amsterdam het Coalitieproject 1012 opgesteld, genoemd naar de postcode van het op te schonen gebied. De plannen komen erop neer dat de prostitutieramen in het hart van de Wallen – aan het Oude Kerksplein – dichtgaan. Ook van de Singel verdwijnen de ramen, van de Spuistraat en uit de Korsjespoortsteeg. Op de Oudezijds Achterburgwal komt minder prostitutie. Het overige deel van de Wallen wordt opgeschoond, bedrijven die een link hebben met gedwongen prostitutie, vrouwenhandel of andere vormen van criminaliteit moeten verdwijnen. Amsterdam maakt daarvoor veelvuldig gebruik van de wet Bibob. Dat leidde al tot tijdelijke sluiting van de seksclubs Casa Rosso en Yab Yum. Voorts koopt de Gemeente Amsterdam panden op in het centrum, onder andere huizen waar prostitutiebedrijven en coffeeshops in gevestigd zijn. Ook van het Damrak en Rokin moeten malafide bedrijven verdwijnen. Volgens de gemeente maken daar hotels, coffeeshops en souvenirwinkels deel uit van maffia-achtige structuren.
Señor Canardo 